تمام پست ها

جمعه، پنجم بهمن ماه، سالن هتل پارسیان اوین، جلسه علمی شروع رسمی داروی تیکاگرلور در کشور ما، به عنوان یک آنتی پلاکت مهم در پرکتیس، و البته با یک تأخیر هفت ساله مانند بسیاری از داروهای جدید دیگر
و یک ارائه کوتاه بیست دقیقه‌ای با موضوعی که برای خودم خیلی جذابیت داشت. این موضوع که علی رغم پیشرفت‌های واقعا زیاد در دانش و تکنولوژی پزشکی، هنوز هم بیمارانی که دچار حوادث حاد قلبی می‌شوند، در سال‌های بعد بیمارانی هستند که سایه خطر، بالای سر آنها هست و کم هم نیست و بررسی اینکه چه نیازهایی در مسیر کم کردن این خطر و رسیدن به سطح معادل افراد بدون بیماری هست که دیده شده اما برطرف نشده و چرا، و چه نیازهایی هست که هنوز اصلا دیده نشده. بخش زیادی از این نیازها پایبندی جامعه درمان و بیماران و مردم سالم است به آنچه می‌دانیم -که آمار این پایبندی اصلا رضایت‌بخش نیست- و بخشی هم دانش‌‌ها و قلمروهای زیادی است که هنوز فتح نشده
تصویر دوم، نمودار جالبی است از مقاله مهم دویست سالگی مجله پزشکی نیوانگلند، که نقش پیشرفت‌های علمی و تکنولوژی پزشکی را در کاهش مرگ و میر نشان می‌دهد، و تصویر سوم هم اسلاید پایانی این ارائه