تمام پست ها

یکی از دغدغه‌های همه درباره‌ی سلامتی خود، این است که آیا رگ‌های تغذیه‌کننده‌ی قلب من گرفتگی ندارند؟ به خصوص وقتی سن کمی بالا می‌رود؛ و به خصوص وقتی یکی در اطراف فرد، دچار حادثه‌ی قلبی می‌شود، و به‌ویژه وقتی علامتی هم در قفسه‌ی سینه پیدا می‌شود، گرچه مختصر
و وقتی در بررسی‌ها برای فردی تنگی رگ‌های تغذیه‌کننده‌ی قلب (رگ‌های کرونر) پیدا می‌شود، بار فکر و خیال روی سر فرد خراب می‌شود که حالا چه باید کرد؟ این رگ‌ها را چطور باید باز کرد؟ چه روش‌هایی وجود دارد که کمتر تهاجمی باشد؟ فقط دارو؟ آنژیوپلاستی و استنت و روش‌های مرتبط؟ یا جراحی؟ آیا لزوما روش هر چه غیر تهاجمی‌تر باشد بهتر است؟ و سوال‌های بسیاری از این دست. و بیمار است که سرگردان کلینیک‌های مختلف است با مدارک خود در دست و البته سرگردان صفحه‌های اجتماعی
نکته‌ی اول اینکه یک واقعیت مهم بر اساس شواهد علمی در دنیای امروز علم وجود دارد که باید به‌خاطر سپرد. اینکه: وقتی رگی تنگ است، همیشه لزوما دست‌کاری و بازکردن آن، بهتر از همین حالت فعلی آن نیست. یعنی یادمان باشد که بخش اصلی، اول، بدون جایگزین و با فاصله، مهم تر از بخش‌های دیگر در مدیریت تنگی رگ‌های کرونر دو چیز است: اصلاح فاکتورهای خطر (فشار خون بالا، دیابت، اختلالات چربی خون، سیگار، اضافه‌وزن، کم تحرکی، تغذیه‌ی نامناسب و خواب کم و غیرموثر). این یک جزء. جزء مهم دوم هم درمان دارویی دقیق
حالا علاوه بر اینها اینکه چه کاری مناسب است، بسیار دقیق است و یک هنر پیچیده. اینکه همین درمان‌ها کافی است؟ اینکه نیاز به آنژیوپلاستی هم هست؟ اینکه جراحی نیاز است؟ اینها تصمیم‌های بسیار دقیقی هستند که بستگی دارند به علامت‌های بیمار، بیماری های دیگر فرد و مهم ترین آنها دیابت، وضعیت پمپ قلب و دریچه‌ها در اکو، تست‌های دیگر مانند اسکن هسته‌ای قلب و استرس اکو، و وضعیت رگ های بیمار: کدام رگ؟ چند رگ؟ و کجای رگ؟
خلاصه اینکه، مدیریت رگ‌های کرونر قلب وقتی بیمار هستند، یک هنر پیچیده است و باید بر اساس شواهد علمی و در گفتگو با بیمار تصمیم‌گرفت، و داستان این قدر ساده نیست که فقط کافی است که رگ باز شود، با هر روشی