تمام پست ها

خردادماه، هشتمین کنگره‌ی مشترک قلب، هتل قلب بیمارستان رجایی
و من هم این فرصت را داشتم که در کنار همکارانی عزیز، چهار پنل را تقدیم‌کنم
به این امید که نهایتا به پرکتیس دقیق‌تر و به روز کمک‌کند
و در نهایت هم به مراقبت بهتر از بیماران
یکی از این چهار پنل هم، جدال علمی پرچالشی بود درباره‌ی آنژیوپلاستی در بیمارانی که تنگی‌های شدید رگ‌های کرونر دارند همراه با نارسایی قلب و البته با وضعیت قلبی پایدار
که آیا علاوه بر درمان دارویی استاندارد و اوپتیموم، باز کردن رگ‌ها با استنت به سرنوشت بیماران کمک می‌کند یا نه
توصیه‌ی گایدلاین‌ها البته در بیشتر بیماران فعلا این است که اگر رگ‌ها مناسب باشد، باز شوند
اما مطالعات جدید، تردید‌هایی جدی در این موضوع ایجادکرده‌اند و نشان داده اند که بازکردن رگ‌ها با استنت، سود اضافه‌ای نسبت به درمان دارویی دقیق در این بیماران ندارد
در این جدال علمی، به قید قرعه قرار شد دکتر محمدی از بازکردن رگ‌ها بر اساس شواهد علمی دفاع‌کنند و دکتر قنواتی از بازنکردن رگ‌ها
و البته قابل پیش‌بینی هم بود که دکتر قنواتی نتوانست نظر مخاطبان را عوض‌کند و کفه را به سمت باز نشدن رگ‌ها و اکتفاکردن به درمان دارویی سنگین‌کند
من البته در این نوشتار دنبال بحث علمی درباره‌ی این موضوع نیستم که این فضا طبیعتا جای آن نیست
اما در پایان آن جدال، دو موضوع را تقدیم مخاطبان کردم که به نظرم یادآوری همیشگی آن برای همه‌ی ما مهم است
یکی اینکه در هر موضوعی، پزشکی یا غیر پزشکی، وقتی ما بر باوری اصرار داریم و تعصب؛ و فکر می‌کنیم حتما درست است، و در بحث‌ها به هیچ عنوان از آن کوتاه نمی‌آییم و می‌گوییم دلایل رد آن کافی و محکم نیست، گاه در خلوت خودمان فکرکنیم که اگر دقیقا چه مستنداتی با چه قدرتی و چه شکلی جمع‌شود، ما ممکن است قانع شویم که باید دست از فکر و پرکتیس قبلی خود بکشیم. و چه بسا ممکن است ببینیم که آن مستندات قبلا جمع‌شده و ما فقط نمی‌خواهیم گذشته‌ی فکر و عمل خود را عوض‌کنیم
و مطلب دیگر اینکه جمله‌بسیار بسیار مهمی را نقل قول کردم از ماکس پلانک که گفت
Science makes progress funeral by funeral
تعصب، اینرسی و وابستگی قلبی محکم به آنچه قبلا و همیشه می‌گفتیم و می‌کردیم، مانع بزرگ در برابر پیشرفت علم و پرکتیس و بازشدن افق‌های جدید است؛ و گویی گاه چاره‌ای نیست جز اینکه روزگار منتظر بماند تا یک نسل و تفکراتش بروند
پیشرفت دانش، از یک مجلس ترحیم به مجلس ترحیم پیشرفت می‌کند
مراقب باشیم ما بخشی از این مقاومت در برابر پیشرفت دانش و تفکر و عملکرد درست نباشیم تا روزگار منتظر رفتن ما باشد