تمام پست ها

کار کردن در این سرزمین، روز به روز سخت‌تر می‌شود
به‌خصوص برای آنها که صاحبان کار هستند و باید گروه‌های کاری تشکیل‌دهند
و این سخت‌تر شدن، دلایل مختلف‌دارد
و به نظر من، عاملی که از مسائل مالی و محدودیت‌های مختلف اجرایی و قانونی، خیلی مهم‌تر است و در درازمدت جبرانش سخت‌تر و زمان‌برتر، محدودیت دسترسی به نیروی انسانی کارامد در سطوح و مشاغل مختلف است
در مهارت‌ها دو اصطلاح وجود دارد
Aptitude & Attitude
اپتیتود همان مهارت‌های ضروری هر کاری است. اینکه وقتی کسی قرار است کاری را انجام‌دهد، آن کار را بلد باشد. هر کاری
و اتیتود، فکر و روحیه و انرژی درونی و انگیزه و مجموعه‌ای از مهارت‌های نرم و شخصیت درونی فرد است که هر چقدر بهتر باشد، آن مهارت‌های اصلی یا همان اپتیتود بهتر به کار گرفته می‌شوند و بهتر استفاده می‌شوند و تیر به هدف نزدیک‌تر اصابت می‌کند
دو پزشک، معلم، مهندس، مدیر یا هر شغل دیگری، ممکن است دانش یکسانی داشته‌باشند، اما آن‌که اتیتود بهتری دارد، موفق‌تر است و برای مخاطب مفیدتر
اتیتود، تعیین‌کننده‌ی اصلی‌تر موفقیت است. چون به هر حال اپتیتود و مهارت‌های هر کاری، اگر هم کم باشند، راحت‌تر قابل آموزش هستند
برای همین است که یک جمله‌ی مشهور بسیار مهم به صاحبان کار این است که
Hire for Attitude & Train for Aptitude
غصه اما اینجا است که حالا کار ما در این سرزمین در هر دو بسیار می‌لنگد. اتیتود که گوهر بسیار نایاب است و اپتیتود و مهارت‌های ضروری پایه‌ی هر شغلی هم روز به روز کمیاب‌تر می‌شود
هم به‌خاطر سیل مهاجرت‌هایی که بوده و حالا بیشتر و بیشتر هم شده، و هم به‌خاطر ضعیف‌ترشدن سیستم‌های آموزشی مدرسه و دانشگاه و افتادن در چرخه‌ی معیوب ضعیف و ضعیف‌تر شدن؛ و عوامل بسیار دیگر
کار کردن در این خاک و نگه‌داشتن حداقل استانداردها در همه‌ی سطوح، روز به روز سخت‌تر می‌شود و جبرانش مشکل‌تر، و این جنگ نگه‌داشتن امید و تلاش و تلاش، نبردی روز به روز سخت‌تر و طاقت‌فرساتر
کاش به قول حافظ زودتر بارانی برسد، پیش‌تر از آن‌که همه چون گردی ز میان برخیزیم

پی‌نوشت
تصاویر، از بهار طالقان زیبای ایران عزیز ما است
برای اینکه کمی از تلخی این پست بگیرد