ما مردم این سرزمین عزیز
چند ماه سخت را پشت سر گذاشتهایم
پر از غم و خشم و حسرت
و البته همانطور که سالهایی نیز اینچنین پشت سر گذاشتیم
و هر روز با خود جنگیدهایم برای زنده نگهداشتن امید
در شرایطی که حال درست، زندگی درست و کار درست، هر روز سخت تر میشد … و میشود
و حداقل در نگاه بسیاری، دورنمای آینده نیز مبهم است. خیلی مبهم. و با همین سازوکارها و منشها و فکرهای فعلی، ما در مسیر «هر روز دریغ از دیروز» هستیم و آیندهای تاریکتر در همهی بخشها در انتظار است
اما هیچ چارهای هم نیست جز تلاش و جنگیدن با خود برای زنده نگهداشتن امید
در خود و دیگران
و تلاش برای بالابردن دانش در خود و دیگران
دانش عمومی، دانش تخصصی و فرهنگ و منش و اخلاق
و تلاش برای کار خوب و درست و استاندارد. هر کاری که داریم
و تلاش و تلاش و تلاش
برای اینکه نشانهی اول همهی تیرهای انتقاد و شکایت و دلخوریها، خودمان باشیم
و هر روز خودمان را سختگیرانه بازبینیکنیم
و در فکر و گفتار و رفتار و منش
آنچه در دیگران و از جمله حاکمان، نمیپسندیم و به آن انتقاد داریم و از آن خسته و خشمگین و غمگین هستیم؛
در کنار هر تلاش اجتماعی که فکر میکنیم در جهت بهترشدن اوضاع، خوب است و لازم و پیگیرش هستیم و باید هم باشیم،
به خودمان هم سختگیرانه بپردازیم و اول خودمان را از همهی آن نقصها و زشتیها دورکنیم
ما هزار راه اشتباهرفته در پشت سر
و هزار راه درست نرفته در پیش رو داریم
به امید روزهایی سرشار از شادی، نشاط، امید، خرد، آگاهی، حال خوب و روشنی در پیش رو
برای همهی ما مردم
و برای ایران عزیزمان
دیدگاه خود را ثبت نمایید.
0 دیدگاه برای این پست ثبت شده است.
