این جمله مشهور را نسبت می‌دهند به بقراط. نمی دانم. شاید البته خود
بقراط اگر بود می‌گفت کاش من این جمله را گفته‌بودم. به هر حال البته گوینده مهم
نیست. مهم خود جمله است که خیلی مهم است و این روزها که در کنار پیشرفت‌ها، به
خاطر انجام مطالعات بزرگ و کارآزمایی‌های بالینی در رشته طب، سؤال‌ها و ابهام‌ها و
تردیدها هم بیشتر شده‌است، این جمله اهمیت خود را بیشتر نشان می‌دهد. اینکه در
طبابت، در خیلی موارد هنوز راه درمان قطعی معلوم نیست و در بسیاری موارد درمان‌های
موجود پر از تردید و ابهام هستند و حتی درمان‌های علامتی نیز در بسیاری موارد
نتیجه ترازوی سود و زیانشان مشخص نیست. اما آنچه مجموعه طب باید برای همه بیماران
و همیشه به ارمغان داشته‌باشد و تامین‌کند، تلاش برای حس آرامش و رضایت است. و این
محصول، فراتر از کار دارو و نسخه و اقدامات ساده و پیچیده تشخیصی و درمانی است.
این ارمغان، حاصل یک نگرش و رفتار است که باید در همه تیم درمانی وجود داشته باشد.
از دربان و خدمه مرکز درمانی گرفته تا مسؤول پذیرش و پرستار و بهیار و دیگران و
تا پزشک. این حس
Comfort
محصول مجموعه رفتارهایی است که
به آن رفتار حرفه‌ای یا همان
professionalism
گفته می‌شود و بسیار فراتر و
گسترده تر از دانش طبابت است که در کتاب‌ها و مقالات است.
دیدگاه خود را ثبت نمایید.
0 دیدگاه برای این پست ثبت شده است.
