تمام پست ها

پزشکی، یک هنر است و بخش کوچکی از این هنر، دانستن و تسلط به مطالب علمی است و به روز بودن و دست ماهر در پروسیجرها داشتن بخش دیگری از آن، داشتن یک هوش خوب کاری است و داشتن تفکر منطقی در پرکتیس و بخش مهمی از این هنر نیز، داشتن منش و اخلاق حرفه‌ای طبابت است و بخشی از این منش، دقت و مهارت در کلام است
کلمات ما، چه در مکالمه مستقیم با بیمار و همراهان، و چه با همکاران در حضور بیمار و همراهان، در ذهن و جان بیمار می‌نشینند و می‌مانند و تأثیر می‌گذارند و بخش مهمی از حال و درمان او را تشکیل می‌دهند. و باید این مهارت را به خوبی آموخت و دانست و در آن نیز هنرمند بود.
مطلبی مرتبط را در وبلاگ الکتروفیزیولوژیست نویسنده، جان ماندرولا می‌خواندم که لینک آن را در پایان آورده ام. این بخش کوتاه هم بخش پایانی همان مطلب است:
We can master procedures, remember facts, and gain the ability to know what to recommend within seconds of seeing a patient. These are the easy parts of medical practice.
Crafting our presence and our words, this is the hard part. That it is this way is cool.

http://www.drjohnm.org/2018/08/on-our-words/