تمام پست ها

قبل از عید در یک برنامه بازآموزی، ارایه‌ای داشتم درباره داروهای ضد انعقادی خوراکی غیر از وارفارین:
NOACs
این جمله را در یکی از ادیتوریال‌های مربوط به آن داروها در مداسکیپ دیده‌بودم و با این تصویر به مجموعه اسلایدها به عنوان مقدمه اضافه کردم. این دسته از داروها هم البته محدودیت‌ها و ظرافت های خودشان را در پرکتیس دارند، اما به هر حال این دستاورد، حتما مهم‌ترین مزیت آنها است. اینکه با رهاکردن بیمار از آزمایش‌های منظم PT ذهن او را از بیماری و دارو دور می‌کنند و به او بیشتر فرصت لذت بردن از زندگی بدون دغدغه بیماری را می دهند. و در طبابت همه اقدامات منطقی و بجایی که این امکان را به بیمار بدهند، چقدر ارزشمند هستند. مثل استفاده از داروهای:
Fixed dose combination 
یا مثل زیر و رو کردن کیسه داروهای بیمار و حذف کردن داروهایی که سودی برای بیمار ندارند:
Deprescribing
و یا تا جای امکان گرفتار نکردن بیمار در اقدامات تشخیصی و درمانی مختلفی که وقتی با دقت و وسواس بررسی شوند، سودی هم به دنبال ندارند، اگر تازه آسیب‌هایی هم نداشته باشند. در همه جای دنیا در پرکتیس مدرن این هشدار وجود دارد که گاه وضعیت پرکتیس در عمل طوری است که:
Less is More!