تمام پست ها

خبر مهمی در روزهای قبل به سرعت دست به دست شد و مورد توجه قرار گرفت که گذشته از خود خبر، دو نتیجه مهم هم در پی داشت.
خلاصه خود خبر این بود که شرکت ساندوز از توابع شرکت بزرگ نوراتیس داوطلبانه اعلام‌کرد که داروی والساراتان و والسارتان هیدروکلروتیازید این شرکت در بررسی ها، ناخالصی‌ای دارد به نام ان-نیتروزو-دمتیل‌آمین که جزو مواد سرطان‌زا طبقه‌بندی می‌شود و به همین دلیل گرچه میزان آن خیلی کم بوده و شاید نتیجه بالینی خیلی مهمی هم نداشته‌باشد، اما آژانس پزشکی اروپا اعلام‌کرد که این دارو از اروپا جمع‌آوری شود که حدود ۲۳ کشور را در اروپا شامل می‌شد، و همین طور در کانادا. اما در آمریکا و سایر کشورها ظاهرا داروی این کمپانی توزیع نشده‌بوده یا اگر هم بوده ماده مؤثر آن توسط آن شرکت چینی که آن ناخاصی مربوط به تولید آنجا بوده، تأمین نشده‌بوده‌است. خبر، بسیار مهم بود چون والسارتان یک داروی بسیار مهم در درمان فشار خون بالا و همچنین نارسایی قلب و حملات قلبی بوده و به عنوان مثال در کانادا فقط ۴.۴ میلیون این دارو برایشان تجویز شده بوده که ۲.۵ میلیون آنها از همین دارویی بوده که قرار است جمع‌آوری شود.
اما این خبر دو نتیجه گیری مهم هم داشت:
اولی اهمیت رعایت دقت در انتشار خبر و همین طور در خواندن خبر. در شبکه‌هّای اجتماعی این خبر با شکل‌های مختلف غیردقیق و گزیده و نادرست منتشر شد. گروهی فکر کردند که تمام محصولات والسارتان این ناخالصی را دارد و گروهی نیز فکر کردند که خود والساراتان سرطان‌زا است. حال آنکه این سرطان‌زایی به خود والسارتان ارتباطی ندارد و حاصل آن ناخالصی است. و اینکه فعلا تنها متهم، داروی مربوط به شرکت ساندوز است و نه والسارتان بقیه شرکت ها و نه بقیه والسارتان‌های شرکت نوارتیس. مگر آنکه در ادامه شرکت‌های دیگر و یا مراجع قانونی پرشکی کشورها اعلام کنند که شرکت دیگری هم محصولش مشمول وجود این ناخالصی بوده‌است.
و نکته دوم، این خبر بار دیگر این موضوع را یادآوری کرد که طب کلاسیک در ذات خود با چه مشکلاتی دست به گریبان است و چه بسیار که اقدامات تشخیصی و درمانی، قرار است که ابرویی را درست‌کنند و خواسته یا ناخواسته، و دانسته یا ندانسته، چشمی را کور می‌کنند. این است که با علم و قبول این کاستی‌ها، البته هیچ چاره‌ای نیست جز تلاش و بیشتر دانستن و رفع نقایص در حد امکان و البته تا آنجا که می شود انتخاب سختگیرانه و حداقل لازم اقدامات تشخیصی و درمانی و پرهیز از استفاده زیاد و با منطق کم و ضعیف از اقدامات تشخیص و درمانی.