تمام پست ها

در طول عملیات احیای قلبی عروقی، معمولا حدود ۱۵ درصد میزان معمول، خون به مغز می‌رسد، برای همین بیمار معمولا هوشیار نمی‌شود. اما در کنگره بیهوشی اروپا که همین هفته قبل در کپنهاگ برگزار شد، کیس نادر و البته تراژدیکی در این موضوع معرفی شد. آقای هفتاد ساله‌ای با درد شکم و تهوع چند روزه با پای خود به اورژانس مراجعه می‌کنند. به محض رسیدن به اورژانس دچار ایست قلبی می‌شوند و می‌افتند. همه تیم احیای بیمارستان به صورت اتفاقی همانجا حاضر بودند چون دقایقی قبل به احیای بیمار دیگری مشغول بوده‌اند. عملیات احیا بلافاصله به صورت کامل با همه اجزایش شروع می‌شود. نکته جالب اینکه بیمار در طول احیا، در حالی که همسرش در کنارش و دستش در دست همسرش بوده، هوشیار می‌شده، به طوری که به سؤالات با تکان دادن دست و حتی با حرکت چشم و سر پاسخ می‌داده‌است. اما در سیکل های کوتاه بین احیا جهت بررسی ریتم و پالس، هیچ وقت ریتم خودبخودی پیدا نمی‌کرده. اکو در حین احیا تشخیص دایسکشن آئورت را قطعی می‌کند و مشاوره جراحی با جراحان همان مرکز و مراکز دیگر، همه متفق بودند که در شرایط فعلی، انتقال بیمار به اتاق عمل کمکی به بیمار نخواهد کرد و جراحی شانسی نخواهد داشت. نهایتا بعد از یک احیای طولانی بیش از استانداردها، یعنی نود دقیقه تلاش تیم و در حالی که ماساژ قلبی و تنفس مصنوعی از طریق لوله تراشه، بیمار را موقتا هوشیار می‌کرده، در یک پدیده نادر و در میان بهت و اندوه تیم و همسر بیمار، شاید سخت‌ترین دستور ختم عملیات احیا داده می‌شود و بیمار از دست می‌رود.
این کیس را که می خواندم، یاد این بیت جناب حافظ افتادم که:
شوق دیدار تو دارد جان بر لب آمده
بازگردد یا برآید چیست فرمان شما
گزارش کامل این کیس و چالش‌های مختلف آن در سی ان ان در لینک زیر موجود است.
عکس هم تابلوی مشهور The Creation است اثر نقاش فرانسوی James Tissot
https://edition.cnn.com/2018/06/04/health/cpr-awareness-resuscitation-study/index.html?no-st=1528612469