تمام پست ها

تداخل داروها همیشه مهم بوده و گاه بسیار جدی و تهدید کننده حیات و با بیشتر شدن تنوع داروها و سرعت گرفتن به روز شدن داده‌ها و یافته‌ها، این موضوع بسیار جدی تر هم شده‌است چه بسیار داروهای جدیدی که به جهت اثر بیشتر یا سهولت مصرف، به سرعت پرتجویز می شوند، و چه بسا که به تداخلات دارویی آن کمتر توجه می‌شود
این توجه و دانش و دقت، بخشی از همان مهم‌ترین رکن طبابت است، یعنی: ویریت
که باید وقت گذاشت، همه داروهای بیمار را دید، و اگر قرار است دارویی اضافه شود یا تغییر دوز داده‌شود، با تک تک داروها چک کرد که تداخلی نداشته‌باشد. و این کار زمان‌بر است و در بسیاری موارد با توجه به تنوع داروها و به روز شدن اطلاعات، باید منابع مرتبط را چک کرد
به بیماران هم باید آموزش داد که روی این مسأله حساس باشند و همیشه در همه ویزیت‌ها، همه داروهایشان را به همراه داشته‌باشند و با تجویز هر داروی جدیدی از پزشک بپرسند که آیا با داروهای دیگرشان تداخلی وجود دارد یا نه؟
چند روز قبل بیمار مسنی را در کلینیک ویزیت کردیم که به جهت ریتم فیبریلاسیون دهلیزی و با توجه به فاکتورهای خطر متعدد برایشان ریواروکسابان تجویز شده‌بود. داروی جوان و تازه نفسی که این روزها به عنوان جایگزین وارفارین پیر و خسته، در بسیاری از موارد نیاز به داروی ضد انعقاد، قابل تجویز است و البته با ملاحطات و ظرائف بسیاری که باید آنها را آموخت. در کیسه داروهای بیمار البته به جهت مشکل نورولوژیکی که داشتند داروهای مختلف دیگری هم بود از جمله والپورات سدیم که بر اساس آخرین توصیه، مصرف ریواروکسابان در کنار آن ممنوع است
و خلاصه اینکه برای ویزیت، که مهم ترین رکن پرکتیس است باید بسیار وقت و فکر و انرژی و دانش صرف کرد