تمام پست ها

با وجود مدارک و شواهد قوی و روزافزون بر رابطه مصرف سیگار با بیماری‌های قلبی عروقی، و مداخلات مختلف برای کمک به ترک سیگار، همچنان ناکامی بزرگی در این تلاش وجود دارد.
مجله مهم نیوانگلند، در شماره اخیر خود مطالعه مهمی را منتشر کرد و در یک مطالعه با طراحی رندوم، چهار مداخله را با مداخله معمول ترک سیگار یعنی آموزش خطرات و توصیه و پیگیری، مقایسه کرد:
گروه اول اینکه داروهای مورد نیاز برای ترک سیگار به صورت رایگان در اختیار قرار گیرد یعنی جایگزین های نیکوتین و بوپروپیون و وارنیکلین و اگر موفق نبود سیگار الکترونیکی رایگان
گروه دوم، اینکه از اول سیگار الکترونیکی به صورت رایگان در اختیار قرار بگیرد
گروه سوم علاوه بر داروها و سیگار الکترونیکی رایگان، اگر فرد سیگار را به صورت موفق ترک می کرد، جایزه نقدی هم می گرفت: ۶۰۰ دلار
و گروه چهارم که علاوه بر دارو و سیگار الکترونیکی رایگان، از همان اول ششصد دلار در حسابشان می رفت، اما گفته شده بود که اگر به سیگار برگشتند، از حسابشان خارج می شود و ترک موفق هم در مطالعه تعریفش شش ماه باقی ماندن بر ترک سیگار بود
و نهایتا اینکه دیده شد در شانس ترک موفق، دو گروه اول هیچ فرقی با گروه معمول یعنی فقط آموزش و مشاوره نداشتند. یعنی رایگان شدن داروها و سیگار الکترونیکی شانس ترک را بالا نبرده بود
اما گروه سوم و چهارم به صورت معنی داری شانس ترک بالاتری برایشان ایجاد شده بود. یعنی پای پول نقد که به میان آمده بود کمی اوضاع فرق کرده بود.
اما عدد بسیار مهم و غم انگیز مطالعه این عدد بود: درصد کلی افرادی که در مطالعه موفق به ترک سیگار شدند. فکر می کنید این عدد چقدر بود؟ فقط ۱.۳ درصد!!! یعنی از هر ۷۷ نفر ۱ نفر!
و در عوض در این مطالعه تعدادی هم با تمایل اولیه خودشان در مطالعه شرکت کرده بودند. در آنالیز جداگانه در این گروه، میزان ترک نسبت به بقیه ۵ برابر بیشتر بود.
یعنی اینکه: تیم درمانی می توانند به فرد کمک کنند، اما تا وقتی خود فرد واقعا نخواهد ترک کند و اراده نکند، کار زیادی برای او نمی توان کرد حتی به ضرب و زور رایگان شدن خدمات و تشویق مالی.