تمام پست ها

یکی از سؤال‌هایی که در این روزهای کرونایی، ذهن همه را به خود مشغول کرده‌است، این سؤال است که آیا ما به زندگی عادی برخواهیم گشت؟
کاردیولوژیست و نویسنده مشهور، دکتر میلتون پکر، مقاله جالبی دارد با همین موضوع که بسیار خواندنی است و لینک آن را در پایان آورده‌ام.
او می‌گوید که سؤال مهم اول این است که مگر ما قبل از کرونا، یک زندگی عادی داشتیم؟! یادمان نرود که شش ماه قبل، اگر از ما می‌پرسیدند؛ از اوضاع جهان و همه چیز آن ناراضی بودیم و آنها را مطلوب نمی‌دانستیم. حالا اما دلمان برای آن روزها تنگ‌شده و آن روزها را نرمال می‌دانیم.
او می‌گوید پاندمی کرونا، با خود تغییراتی را آورد که بعید است به این راحتی به حالت اول برگردد و ما هم باید ابتکار عمل را به دست بگیریم و آن تغییرات را نگه‌داریم.
۱
اینکه خدمات سلامت، یک حق همگانی است که هیچ کس، بی هیچ بهانه‌ای، نباید از آن محروم بماند.
۲
اینکه بیمه‌های درمانی باید تغییراتی اساسی داشته‌باشند. درآمد بیمه‌ها این روزها مانند گذشته است. حق بیمه‌ها باقی است و همه پرداخت می‌کنند. اما هزینه شرکت‌های بیمه پایین آمده، چون بسیاری از اقدامات پزشکی و عمدتا جراحی‌ها تعطیل شده‌است و بیمه‌ها پولی پرداخت نمی‌کنند.
۳
سیستم پزشکی، فرصتی استثنایی پیدا کرد تا اعتماد عمومی را به خود بازگرداند. اگر در ماه‌های آینده، داروی مؤثر یا واکسن کارآمدی نیز به دنیا معرفی‌شود، صنعت دارو هم فرصتی استثنایی خواهد یافت که اعتماد عمومی را دوباره به خود جلب‌کند.
۴
رابطه پزشک و بیمار و دستیابی به اطلاعات بیمار برای کمک به او، به مدد تله‌مدیسین و ویزیت‌های آنلاین، وارد مرحله جدیدی شده‌است. برای بسیاری از ویزیت‌ها، اگر هیچ معاینه‌ای در کار نیست، چرا بیمار باید به محل کار پزشک برود؟
۵
آموزش پزشکی هم وارد مرحله جدی جدیدی شد. برای یک آموزش کوتاه، کارهای پر وقت و هزینه بسیاری حذف شد. مانند مسافرت‌ها، هتل‌گرفتن‌ها، در سالن نشستن‌ها و پذیرایی‌های بسیار. و حالا افراد به سادگی در منزل یا محل کار خود، همان محتوا را به سادگی و با تمرکز بیشتر، دریافت می‌کنند.
۶
نحوه انتشار مقالات و کارکرد مجلات هم تغییر کرده‌است. به جای اینکه یک مقاله، مدتی زیاد در صف بررسی‌های متعدد قرار بگیرد و بعد از مدت‌ها چاپ شود و نهایتا هم معلوم نشود که چقدر از افراد آن را می‌خوانند، حالا یک مقاله در همان حالت پره‌پرینت و با بررسی‌های کمتر، مستقیما در توییتر، موضوعش دست به دست می‌شود و مورد بررسی و دقت قرار می‌گیرد و افراد در همان فضا اطلاعاتشان را به اشتراک می‌گذارند
پاراگراف زیبای پایان مقاله هم در کامنت اول