مهم ترین و اصلی‌ترین بخش پرکتیس پزشکی، همان است که به آن در اصطلاح «ویزیت» گفته می‌شود. یعنی ملاقات بیمار و پزشک و یک شرح حال دقیق و معاینات لازم و توضیحات پزشک، هم در باره تشخیص‌های احتمالی و هم برنامه‌های پیش رو از نظر تشخیصی و درمانی و یک عنصر مهم و ملزوم آن «گوش کردن» است. و این ویزیت اگر درست انجام‌شود نمی‌تواند از یک زمانی کوتاه‌تر شود و به دنبال آن تعداد بیماران ویزیت‌شده در یک بازه زمانی معمول برای یک پزشک، نمی‌تواند از تعدادی بیشتر باشد. گرچه که این رعایت و به دنبال آن کم‌شدن تعداد ویزیت‌ها، گاه پیش می‌‌‌آید که از طرف مدیران و برنامه‌ریزان کلان مراکز درمانی نه تنها مورد استقبال و تشویق قرار نگرفته که گاه ملامت هم دیده می‌شود. از سوی دیگر به دنبال زیاد و متنوع شدن پروسیجرهای تشخیصی و درمانی، وابستگی به این اقدامات، کیفیت یک ویزیت درست را در عمل پایین آورده‌اند. این تأثیر منفی به ویژه در رشته‌هایی که پروسیجر زیاد دارند بیشتر است مانند رشته قلب. و پایین آمدن کیفیت ویزیت، نهایتا به کم‌معنی شدن نتیجه پروسیجرها و گاه دردسرشدن آنها می‌انجامد. به هرحال باید یادمان باشد که ما اپراتور یک سری پروسیجر نیستیم، ما طبیب هستیم.
دیدگاه خود را ثبت نمایید.
0 دیدگاه برای این پست ثبت شده است.
